هـفـده مـاه ربـیـع و آمـده قـرص قـمـر            شد شـشم ماه ولایت در مدینه جـلوه‌گر
حضرت باقر بود امروز در حال سرور            هم ز میلاد پـیـمـبر هم ز مـیـلاد پـسـر

اُمِّ فروه مادرش بوسه به‌رویش می‌زند            سبط خود را حضرت سجاد می‌گیرد به بر
ساکنان عرش بر دیدار او صف بسته‌اند            تا بیندازند بر روی چوماهش یک نظر
با وجود او بهـاری‌تر شـده مـاه ربـیـع            نغمه شادی رسد بر گوش از مرغ سحر
روز مـیلاد محـمـد؛ صادق آلـش رسـید            نخل علم حـیـدری را آمده نیکـو ثـمـر
نام او جعفر بود هرشیعه باشد جعفری            در احادیث فـراوان باشد از مـولا اثـر
می‌شود استاد معلومات گوناگون روز            شیعه می‌باشد همیشه برامامش مفـتخر
شهره گردد هر که شاگردی او را می‌کند            باچنین استاد هر شاگـرد گردد معـتـبر
سالها باشد که ما مدیون طب الصادقیم            از برای جـمـله بـیماران ما بوده سـپر
روز میلادش دل شیعه هوایی می‌شود            می‌زند در حسرت خاک بقیعش بال و پر
ای خوشا فصل ظهور حضرت صاحب زمان            تاکه سازد شیعه بهرش بارگه از سیم و زر